Een Hollandse ‘olijfolie’
Ten tijde van het krantenartikel in het Dagblad van het Noorden waren wij nog druk op zoek naar een Hollandse olie. Tja, wat groeit hier eigenlijk allemaal om olie uit te persen. Walnoten? Klopt, maar alleen voor koud gebruik. Lijnzaad? Niet zo gezond om op te warmen. Koolzaad? Ja, zou je denken. Maar ondanks de uitgestrekte gele Groningse koolzaadvelden in de zomer was onze conclusie dat de (biologische) koolzaadolie in de winkel, bij navraag, toch echt uit Oost-Europa kwam. De koolzaadolie wordt in Nederland blijkbaar alleen gebruikt als brandstof. Vreemd!Tot een oplettende lezer van het artikel ons op Brassica wees, een Hollandse koolzaadolie. Eerlijk gezegd hadden we de naam wel eens voorbij zien komen in een discussie op Foodlog. Volgens deze discussie zouden de gezonde omega-drietjes die worden beloofd bij verhitting wel eens heel rap kunnen verdwijnen en in het ergste geval zelfs ongezond zijn. De eindconclusie van de discussie op het forum was onduidelijk en er bleef iets negatiefs hangen aan deze olie. Dan toch maar terug naar olijfolie? Of symbolisch volhouden met de koolzaadolie uit Oost-Europa, die ook nog eens een penetrante geur en smaak heeft. Hollands eten moet natuurlijk wel leuk blijven.
Totdat ik een paar weken voor een tweede keer werd gewezen op Brassica. En die geur en smaak dan? Nee, dat zou heel erg meevallen, het had meer iets weg van een botersmaak en al helemaal geen vieze geur. Toch maar zo’n flesje gekocht en warempel, het was echt goed te gebruiken. Bakt prima en geen overheersende geur en smaak. Naast de ‘bakversie’ is er ook een koude variant voor dressings e.d. Het is dan wel niet 100% Hollands (volgens de fles) maar wel leuk dat het toch gelukt is. Al blijft het natuurlijk onmogelijk om de heerlijke geur en smaak van olijfolie te overtreffen!
(fotocredits: Brassica)
